ตลอดระยะเวลา 14 ปีที่ผ่านมา Michael Greller ได้เฝ้าดู Jordan Spieth ปรับแต่งอุปกรณ์ของเขาอย่างละเอียดภายใต้การดูแลของ JJ Van Wezenbeeck และทีม Titleist Tour อย่างใกล้ชิด ปีนี้ Spieth และ Van Wezenbeeck ได้สลับบทบาทกัน—ด้วยการฉายสปอตไลท์ไปที่ Greller แทน กับอุปกรณ์ที่เขาใช้มาตั้งแต่ก่อน Jordan จะคว้าแชมป์เมเจอร์รายการแรกของเขาเสียอีก

สู่จุดสูงสุดใหม่

เช่นเดียวกับการฟิตติ้งเหล็ก Titleist ทุกครั้ง เซสชันนี้มุ่งเน้นไปที่ 3 ปัจจัยหลัก ได้แก่ ระยะ (Distance) – เพื่อสร้างช่วงระยะห่างระหว่างเหล็กแต่ละเบอร์ได้อย่างเหมาะสม, ทิศทาง (Dispersion) – เพื่อให้ความแม่นยำจากซ้ายไปขวาสม่ำเสมอขึ้น, และสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับ Greller คือ มุมตก (Descent) – การเพิ่มจุดสูงสุดของวิถีลูก และมุมตกของลูกให้ลูกสามารถตกและหยุดอยู่บนกรีนได้

การฟิตติ้งที่ใช้เวลาประมาณหนึ่งชั่วโมง เริ่มต้นด้วยการให้ Greller ตีด้วยเหล็กคู่ใจที่ใช้มานานกว่า 12 ปี เพื่อดูค่าพื้นฐาน และภายในไม่กี่สวิงก็ชัดเจนว่ากลไกสวิงและอุปกรณ์ของเขาไม่สอดคล้องกัน — การจับกริพที่สตรอง และการกดมือไปข้างหน้ามากเกินไป ทำให้แทบเป็นไปไม่ได้ที่จะได้ความสูงของลูกที่เหมาะสมและมุมตกที่ชันพอจะบุกโจมตีกรีนได้อย่างมีประสิทธิภาพ

นั่นคือจุดที่ Van Wezenbeeck เริ่มลงมือ เขาเริ่มจากเหล็ก T150 ซึ่งช่วยปรับระยะและความแม่นยำได้ดีขึ้น แต่ยังขาดมุมตกที่สำคัญที่ Greller ต้องการ หลังจากลองปรับแต่งเพิ่มเติม ทั้งสามก็พบว่าเหล็ก T250 (ปรับให้ Loft ต่ำลง 1 องศา) ช่วยสามารถปลดล็อกบางสิ่งที่พิเศษ

“ตอนที่ JJ ยื่นเหล็ก T250 ให้ผม ผมสามารถตีลูกให้ลอยได้วิถีอย่างที่ผมไม่เคยคิดว่า ตัวเองจะสามารถทำได้มาก่อน" Greller กล่าว

“เดิมผมก็ตีได้ดีนะ” เขาพูดติดตลก “แต่ที่ว่าดีนี่หมายถึงลูกกระจายไปทั่วเลยต่างหาก แต่กับชุดใหม่นี้ แม้จะตีพลาด ลูกก็ยังอยู่ในจุดที่สามารถเล่นต่อได้ ผมมีวิถีลูกที่แคบขึ้น และความสูงของลูก ที่ทั้งหมดสม่ำเสมอขึ้น"

เขาเสริมว่า “เมื่อก่อนเวลาเห็นธงปักอยู่หน้ากรีนในหลุมพาร์ 3 ผมได้แต่หวังว่าลูกจะตกแล้วกลิ้งไปโอเค แต่ตอนนี้ผมรู้สึกว่าผมตีถึงระยะนั้นได้จริง ๆ และสามารถหยุดได้ด้วย”

เพื่อปรับสมดุลช่วงหัวไม้ในถุง Van Wezenbeeck ยังได้แนะนำไม้ไฮบริด และหัวไม้แฟร์เวย์-7 รุ่น GT1 เข้ามาแทนเหล็กยาวเดิมของ Greller ด้วย

“เราสามารถทำให้ลูกของเขาลอยได้สูงถึงประมาณ 85–90 ฟุต และได้มุมตกมากกว่า 40 องศา” Van Wezenbeeck กล่าว “ตอนนี้เขายังมีหัวไม้แทนเหล็กยาวสองอันที่สามารถช่วยหยุดลูกได้ด้วย”

Greller เคยใช้เหล็กเบอร์ 3 และ 4 มาหลายปี การเห็นไม้เหล่านั้นถูกแทนที่เป็นเรื่องที่คาดไม่ถึง แต่ได้ผลดี “ตอนที่ JJ ยื่นหัวไม้แฟร์เวย์-7 ให้ผม ผมยังคิดว่า ‘จริงเหรอ?’ แต่พอได้ตีแล้ว เส้นทางลูกมันต่างกันราวฟ้ากับเหวเลย”

สิ่งที่นักกอล์ฟอาชีพทำ แต่สมัครเล่นส่วนใหญ่ไม่ทำ

“ประมาณ 80% ของโปรในทัวร์จะใช้เซ็ตชุดเหล็กเหล็กแบบผสมโมเดล ” Van Wezenbeeck กล่าว “แต่ในกลุ่มนักกอล์ฟสมัครเล่น มีเพียงประมาณ 20% เท่านั้นที่ทำแบบเดียวกัน”

Spieth ช่วยอธิบายให้ง่ายขึ้นว่า “มันแค่เรื่องของการจัดระยะให้เหมาะสม และให้ลูกลอยในวิถีที่ต้องการ ตอนนี้หลายคนหยุดที่เหล็กเบอร์ 5 แล้วเปลี่ยนไปใช้ไม้ไฮบริด หรือแม้แต่หัวไม้ 7 ก็มี ขึ้นอยู่กับว่าสไตล์การเล่นของคุณต้องการอะไร”

Greller กล่าวว่าการเปลี่ยนมุมมองนี้ทำให้เขาเข้าใจมากขึ้น “ผมเห็น Jordan มองไม้แต่ละชิ้นเสมือนเครื่องมือ — 14 ไม้ เท่ากับ 14 หน้าที่ แต่ก่อนผมไม่เคยมองไม้ของตัวเองแบบนั้นเลย และนี่เป็นครั้งแรกที่ผมทำ”

ไม่ใช่แค่สำหรับผู้เล่นในทัวร์เท่านั้น

“ผมเคยคิดว่า การฟิตติ้งมีไว้สำหรับนักกอล์ฟแฮนดิแคปศูนย์เท่านั้น" Greller กล่าว “แต่จริง ๆ แล้วผมคิดผิด ต่อให้คุณเป็นนักกอล์ฟแฮนดิแคป 8 หรือ 20 ก็ยังสามารถได้ประโยชน์จากฟิตติ้ง ผมเห็นได้ชัดเลย ทั้งจากความสูงของลูก ความรู้สึกตอนตี และความแม่นยำ — ทุกอย่างดีขึ้นหมด”

Van Wezenbeeck เห็นเรื่องนี้อยู่บ่อยครั้ง “นักกอล์ฟหลายคนมักพูดว่า ‘ผมยังไม่เก่งพอสำหรับการฟิตติ้ง’ แต่จริง ๆ แล้วพวกเขานี่แหละที่ได้ประโยชน์มากที่สุด คุณไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนวงสวิง แค่ให้ตัวเองได้ใช้เครื่องมือที่ดีกว่าเท่านั้นเอง”

เหตุผลใหม่ในการกลับมาเล่นกอล์ฟอีกครั้ง

“ผมเห็นนักกอล์ฟที่เก่งที่สุดในโลกตีลูกทุกวัน” Greller กล่าว “บางครั้งผมก็คิดว่าผมยังเล่นได้อยู่ แต่พอออกไปจริง ๆ ก็รู้สึกหงุดหงิด วันนี้ผมตีได้หลายช็อตที่ไม่ได้ตีมานานมาก — หรืออาจไม่เคยตีได้เลยด้วยซ้ำ”

เขายังไม่คิดจะวาง Yardage Book ลงในเร็วๆ นี้ เพราะเกมของ Spieth ยังคงเป็นสิ่งสำคัญที่สุด แต่หลังจากวันที่ได้ตีช็อตที่ตัวเองไม่คิดว่าจะทำได้ เมื่อไม้กอล์ฟในถุงของเขารู้สึกเหมือนถูกปรับแต่งมาได้อย่างลงตัว

“ผมตื่นเต้นที่จะได้เอาไม้ชุดนี้ไปลองที่ Chambers Bay และ Gold Mountain” Greller กล่าว “จะได้เล่นอีกสองสามรอบ แข่งขันให้จริงจังขึ้นอีกนิด — แล้วบางทีอาจได้เอาชนะหลานๆ ของผมคืนบ้างก็ได้”